85.000 biztanle gehiago

Ildo horretatik, Euskal Autonomia Erkidegoak (EAE) 2036ko urtarrilaren 1ean 2.278.100 biztanle izango lituzkeela zenbatesten da; 1.101.000 gizonak izango lirateke eta 1.177.100 emakumeak, Eustaten Demografia Proiekzioen arabera. Horrek esan nahi du 2021ean baino 84.900 pertsona gehiago egongo liratekeela, eta urteko batez besteko hazkunde-tasa % 0,24koa izango litzatekeela, baina erritmoa desberdina izango litzateke proiekzioaren aldi osoan. Lehen bost urteetan, biztanle kopurua % 0,14 baino ez litzateke haziko, batez beste, eta 2021aren eta 2022aren artean, gainera, negatiboa izango litzateke, baina, 2026tik aurrera, urteko hazkunde-tasa % 0,30 ingurukoa izango litzateke. Lurraldeei dagokionez, ikerketan azaltzen dutenez, “2021aren eta 2036aren bitarteko biztanleriaren hazkundetik, Gipuzkoari % 44,5 legokio (zehazki, 37.800 biztanle); Bizkaiari % 28,4 (24.200 biztanle), eta, azkenik, Arabari % 27 (23.000 pertsona gehiago proiekzioaren aldian), Bizkaiari baino pixka bat gutxiago. Lurralde-mailako alde horiek azken hamarkadetako joera luzatuko lukete; alegia, Arabako biztanleria-pisua pixkanaka areagotzea, Bizkaikoaren kaltetan, Euskal AE osoan. 2036an, aurreikuspenen arabera, biztanleen % 15,5 Araban biziko da (2001ean baino ehuneko 1,7 puntu gehiago), % 51,3 Bizkaian (2,7 puntu gutxiago) eta gainerako % 33,2a Gipuzkoan (ehuneko 0,9 puntu gehiago)”. Datozen 15 urteetan, Euskadiko biztanleriaren hazkundea migrazio-saldoaren ondorio izango da soilik (etorkinak ken emigrazioak), 194.700 pertsona ekarriko baititu. Aldiz, saldo naturala (jaiotzak ken heriotzak) negatiboa izango da aldi osoan, eta horrek 109.900 biztanle gutxiago izatea ekarriko luke, heriotzak ugaritu eta jaiotzak gutxitzearen ondorioz. Neurri handiagoan edo txikiagoan, prozesu hori hiru lurraldeetan gertatuko litzateke. “Kalkuluen arabera, helduen biztanle-taldeak, hau da, 20 eta 64 urte bitartekoenak, 26.900 pertsona inguru galduko lituzke 15 urte horietan, % 2,1 gutxiago izango lirateke. Helduen bilakaeran, adin zentraletako galerak kontrajarriko lirateke: 35 urtetik 54 urtera bitartekoetan 131.700 pertsona gutxiago, 20tik 34ra bitartekoetan 74.700 gehiago eta 55etik 64ra bitartekoetan 30.000 gehiago”, esan eta gaineratzen dute: “65 urtekoak edo gehiagokoak 163.200 gehiago izan litezke, eta, beraz, 2036an % 29,3ra iritsiko lirateke –2021ean baino 6 puntu gehiago–. Hazkunde erlatibo handienak 85 urteko eta gehiagoko biztanleen artean izango lirateke; izan ere, 2036an, 126.700 pertsona izango lirateke, 2021ean baino 37.200 gehiago, hau da, biztanleria osoaren % 5,6”.

Ugalkortasuna

Azkenik, aipatutako txostenean datorren urteko ugalkotasunaren xehetasunak ere ematen dituzte. Hala, bertan gaineratzen dutenez, Euskal AEn jaiotakoen kopurua areagotu egingo litzateke, 2.900 jaiotza ingururi esker, 2020tik 2035era bitartean, bai ugalkortasunaren gorakadagatik (1,39 seme-alaba emakumeko), bai ugaltzeko adinean dauden emakumeen kopuruaren gorakadagatik: 25 eta 39 urte bitartean, ugaltzeko adin zentraletan, emakumeen kopuruaren hazkundea hasierako balioaren % 13,1 izan liteke. “Horrek ez du esan nahi amatasunaren batez besteko adina jaitsiko litzatekeenik, 33 urtekoa izango bailitzateke. Bizkaiko ugalkortasun-tasa baxuak (1,34 seme-alaba emakume bakoitzeko 2035ean) Euskal AEkoa baldintzatzen jarraituko luke; izan ere, Arabak eta Gipuzkoak 1,5 seme-alaba inguru izango lituzkete emakume bakoitzeko”, ondorioztatzen dute Eustatetik egindako lanean.

Xehetasunez

Migrazio-saldoa. Lurraldeen arabera, Bizkaiaren kasua nabarmenduko litzateke; izan ere, 2021ean 2.200 pertsonako saldo positiboa izatetik, 2035ean 7.200 pertsonakoa izatera igaroko litzateke. Gipuzkoak ere saldoaren hazkunde handia izango luke; izan ere, aldi horretan 1.700 pertsonatik 4.500era igaroko litzateke. Bestalde, nahiz eta Arabak ere goranzko bilakaera izango lukeen, intentsitate askoz txikiagoa izango luke, 2021ean 1.300 pertsona izatetik 2035ean 1.800 izatera igaroko bailitzateke. Mende honetako lehen hamarkadan, lurralde historikoen arteko migrazio-trukeen hazkunde etengabea izan da, 2000-02 hirurtekoan batez beste 4.200 izatetik 2019an eta 2020an 6.100 izatera igaro baita. Hazkunde horren zati bat egoitza-mugikortasun handiagoa bereizgarri duten atzerritarren presentziarekin lotuta dago. “Hala ere, igoera hori gorabehera, barne-mugimenduen bolumen osoa txikia da, eta haiek lurralde historikoen bilakaera demografikoan duten eragina ez da oso esanguratsua”, ondorioztatzen da txostenean.