“Musika egitea gure grina handia da, eta ibilbide honetaz asko gozatzen dugu”

El Naán sortzaileen taldea 2009an jaio zen Gaztelako bihotzean, Tabanera de Cerraton (Palentzia). Musika eta poesia dira bere argudio sortzaile nagusiak. Hala ere, haren abestiek diziplina horiek zeharkatzen dituzte askotan, emozioaren eta edozein gertaera artistikoren arteko zubi baten bila. Hala, paisaia, testurak, izaera, erritmoaren eta soinuaren tradizioa bat egiten dute talde honetan, eta gaur Gasteizen arituko da, arratsaldeko zazpietan, Aintzina Folk-en. Héctor Castrillejo poetak taldearen jatorria azaltzen du DIARIO DE NOTICIAS DE ÁLAVA egunkarian egindako elkarrizketa honetan.

Gasteizen kontzertu bat eskaintzen duzuen lehen aldia da. Zer espero duzue kontzertu honetaz?

–Bai, Gasteizen kontzertu bat ematen dugun lehen aldia da, eta gogo eta ilusio handiarekin gaude. Egia esan, aurrekoetan Euskadi izan gara, zehazki Bilbon eta Donostian, eta oso esperientzia ona izan zen. Gure musika oso ondo hartzen da Euskadin, eta, beraz, harro egoteko modukoa da itzuli ahal izatea. Gogo handia daukagu Gasteizen egoteko, eta kontzertua amaitzen denean, igandean, buelta bat emango dugu hirian barrena, Gasteiz hobeto ezagutzeko.

Zein da zuen sekretua 2009tik jardunean eta hainbeste kontzertutan aritzeko?

–Nire ustez, talde honen magia da, taldekideak izateaz eta elkarrekin musika talde bat sortzeaz gain, lagunak garela, oso lagun onak, eta horrek eragina duela. Gaur egun 70 biztanle dituen herri txiki batean bizi gara, eta gaur egun bikoiztu egin dugu biztanle kopurua; lehen askoz gutxiago ginen. Eta partaide guztiok partekatzen dugu, ez bakarrik musika estilo bat, baita bizitza filosofia bat ere. Duela urte batzuk arte eszenikoen konpainia batean egon ginen, han ezagutu genuen elkar, eta gero elkarrekin talde bat sortzea erabaki genuen. Eta gure prozesu osoa oso polita izaten ari da, asko gustatzen zaigu bizitza bizitzeko eta musikaz gozatzeko dugun modua. Horrela sortu zen gure proiektua. Folk musika egiten dugula esan ohi digute, baina etiketa hori ez dugu erabiltzen; motz geratzen zaigu.

Eta zein etiketa erabiltzen duzue orain?

–Ez dugu folk musikarik egiten, gehiago gustatzen zaigu esatea tradizio iberiarreko musika etnikoa egiten dugula. Ez da musika tradizionala (beti hor kokatzen gaituzten arren), abesti guztiak propioak direlako, guk idatzi eta konposatzen ditugulako eta XXI. mendeko abestiak direlako, baina egia da inspirazio tradizionala duela, baina gaur egungo musika da. Horretaz gain, folka, jazza, rocka eta, batez ere, musika tradizionala ere baditu.

Zaila izan behar du gaur egungo mendean girotutako musika tradizionala sortzea.

–Guri modu naturalean ateratzen zaigu. Bidaiatuz hasi ginen musika hau sortzen. Izan ere, taldeko kide guztiok egiten ditugu bidaiak, eta bidaia horiek inspirazio-iturri dira guretzat. Afrikara, Latinoamerikara, joan ohi gara, eta hango indigenen eta kultura tradizionalen sonoritateak ikertzen ditugu. Handik hasi gara Iberiar Penintsulako tradizioa estimatzen, eta naturalki ateratzen zaigu orain. Egiten dugun musika asko gustatzen zaigu, bidaiaz asko gozatzen dugu, gure abestiak sortzen ditugun bideaz, eta ez dugu helmugan hainbeste pentsatzen. Musika egitea gure grina handia da, eta bide honetaz asko gozatzen dugu gure bizi-filosofia besteekin partekatuz.